ergens in een oude verstofte doos
in een donkere hoek op zolder
ligt een vieze aftandse pop
ze heeft geen haren en mist een been
maar zit vol fijne herinneren
van mij alleen
aan het onbezorgde deel van mijn jeugd
in een buurt die niet meer bestaat
vol mensen die ik niet meer ken
maar waar ik met mijn pop weer even ben

BIEZEN